Uitzenden versus Payrolling

Naast de veranderingen die de Wet Arbeidsmarkt in Balans (WAB) met zich meebrengt op het gebied van flexibilisering van de arbeidsmarkt, zal ook het verschil tussen uitzenden en payrolling vanaf 1 januari 2020 veel duidelijker en groter worden. Hiermee wil de regering voorkomen dat payrolling alleen nog maar wordt ingezet om ‘goedkoper’ te kunnen verlonen, of zoals het letterlijk in de wettekst staat: “Payrolling als zodanig blijft mogelijk, maar wordt zo vormgegeven dat het een instrument is voor het ‘ontzorgen’ van werkgevers en niet voor concurrentie op arbeidsvoorwaarden.” Maar wat is nu eigenlijk het verschil tussen uitzenden en payrolling en welke consequenties brengt deze wetswijziging met zich mee?

Het grootste verschil tussen uitzenden en payrolling is de manier waarop de overeenkomst tussen opdrachtgever (inlener) en derde (uitzendkracht/payrollmedewerker) tot stand is gekomen. Bij uitzenden is er sprake van het bij elkaar brengen van vraag en aanbod door het uitzendbureau zelf, de zogenaamde allocatiefunctie, terwijl een payrollbureau de medewerker krijgt aangeleverd vanuit de opdrachtgever (inlener).

Daarnaast heeft de rechter op enig moment de uitzendovereenkomst en de payrollovereenkomst gelijk gesteld. Door deze uitspraak konden ook payrollbureaus gebruik maken van de CAO voor Uitzendkrachten die meer flexibiliteit biedt dan de sectorale CAO’s waar de opdrachtgevers aan waren gebonden. Dit betekende meer vrijheid in contractvormen, uitsluiting van loondoorbetaling etc. De rechter gaf overigens ook aan dat, indien de wetgever deze beslissing ongunstig vond uitpakken voor payrollmedewerkers, zij de wet diende aan te passen. Dat heeft minister Koolmees als volgt gedaan:

Is er sprake van een payrollovereenkomst, dan is artikel 7:691 BW (het zogenaamde uitzendbeding) vanaf 2020 niet meer van toepassing. Er mag dan geen gebruik meer gemaakt worden van de faseregeling uit de CAO voor Uitzendkrachten. Daarnaast heeft de payrollwerknemer het recht op dezelfde arbeidsvoorwaarden als werknemers van de inlener in gelijke of gelijkwaardige functies. Ook moet het payrollbureau worden aangesloten bij een scholingsfonds in de branche van de inlener en moet een adequate pensioenvoorziening worden getroffen.

Dit betekent niet dat payrolling niet meer mogelijk is, wel dat het aanzienlijk duurder wordt door allerlei maatregelen. Zo kan de payrollwerkgever geen gebruik meer maken van de flexibiliteit van de CAO voor Uitzendkrachten en moet hij ook op de secundaire arbeidsvoorwaarden gelijke kosten dragen. Payrolling moet straks dus vooral toezien op het ontzorgen en het dragen van risico’s zoals oorspronkelijk ook bedoeld is.

Als werkgever zal u vanaf 1 januari 2020 dus een keuze moeten maken tussen payrolling en uitzenden!

Wilt u ontzorgt worden op het gebied van de verloning en juridische werkgeversrisico’s? Dan bent u bij een payrollbureau aan het juiste adres. Zij dienen uw medewerkers gelijk te betalen en ook alle secundaire arbeidsvoorwaarden dienen gelijk te zijn aan uw overige medewerkers in dezelfde of gelijkwaardige functie. Hiernaast is de reguliere ketenregeling (3 contracten in 2 jaar) bij een payrollbureau van toepassing.

Wilt u geholpen worden met de werving van nieuwe medewerkers, gebruik kunnen maken van de flexibele contracten volgens de CAO voor Uitzendkrachten, ontzorgt worden op het gebied van de verloning en juridische werkgeversrisico’s? Dan kan u het beste een uitzendbureau inschakelen.